Tebarekellezi bi yedihil mülkü ve hüve ala külli şey'in kadir
Mülk elinde olan (Allah) ne yücedir. Ve O herşeye kaadirdir.
Ayette Allah lafzı geçmiyor. Mülk elinde olan O zat ne yücedir. Cenab-ı Hak Kur'an da pek çok yerde bunu öğretiyor. Gözlerinizin gördüğü, içinde yaşadığınız bu muazzam sistemden yola çıkarak Rabbinizi tanımlayın, O'na hamdedin, O'na doğru istikamet alın.
"Mülk kimin elindeyse" şeklinde bir tanım bu. "Gökleri ve yeri kim yarattıysa" İbrahim(a.s) ın tanımı gibi. "Ben yüzümü gökleri ve yeri yaratana döndüm"(1) diyor ya İbrahim(a.s).
Böylece herhangi bir referanstan kurtuluyorsunuz. Referans sadece içinde bulunduğunuz sistem, kainat. Ki onun varlığından kuşku duymuyorsunuz.
Allah Kur'an da insanı, Kendisine davet ederken, insanın içinde bulunduğu refereanslardan koparmaz. Yani gökleri ve yeri kim yarattıysa, mülk kimin elindeyse. Bu, o kadar akla uygun birşeydir ki. Bu, O'nu yarattıkları üzerinden değerlendirdiğimizi ifade eden muazzam bir kalıp.
"Onlar sana kime kulluk ediyorsun derlerse, de ki ben sizi vefat ettirip durana kulluk ediyorum."(2)
Yani süreç içerisinde sürekli tanık olduğumuz bir gerçeklik var, bir döngü var, kimsenin bundan kendisini ayıramadığı bir sirkülasyon var. Doğum kadar ölümün de bir realite oluşu. Bunu kim işletiyorsa O'na kulluk ediyorum.
İşte bu şekilde bir tanımlama Kur'an a göre en keskin, en kuşku götürmez, en akla uygun ve içinde yanlış olma ihtimali olmayan bir adreslemedir.
Allah İbrahim'in (a.s.) milletine uyun derken böylesi bir yola bizi davet ediyor. Çünkü İbrahim(a.s) böyle tanımlar üzerinden gitmiş. "Ben yüzümü gökleri ve yeri yaratana döndüm" demiş. Hidayet ararken "Beni kim yarattıysa, ne yapmamı istediğini bana göstersin" demiş. İsimlere takıntı söz konusu değil.
"İster Allah diye çağırın, ister Rahman diye çağırın"(3) farketmez, aynı Zatı çağırmış olursunuz. İster "Ey herşeye gücü yeten" diye çağırın, ister "Beni nerede olursam olayım duyan" diye çağırın. Aynı Zatı adreslemiş olursunuz.
O yüzden Allah'a özgü bu nitelikleri başkalarına kullanmak doğrudan ŞİRK olur. Yani Allah'ın bizi nerede olursak olalım duyduğu, bizden haberdar olduğu bilgisine ilaveten bir başkasının da aynı şekilde bizden haberdar olduğu, çağırırsak duyacağı, geleceği şeklinde bir düşünceye kapılmak doğrudan ŞİRK olur.
Herşeye tanık olan, herşeyi bilen kim ise, mülkün sahibi de O'dur.
(1)En'am/79
(2)Yunus/104
(3)İsra/110
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder