Mülk Suresi 1. Ayet (2. Bölüm)

Mülk O'na aittir, bu sistemi O çevirmektedir, sistem içerisinde insanın yaratılışı da bir parçadır.

"Sizi tek bir candan yaratan, sonra ondan eşini vareden, size evcil hayvanlardan sekiz çifti indiren, annelerinizin karnında sizi ardı ardına yeni yaratılışlarla üç karanlık evrede yaratan O'dur, işte sizin Rabbiniz O'dur."(1)

Burada temel şudur; mülk O'nundur, dolayısıyla rahimde olan biteni, yeni bir insanın yaratılışını kontrol eden de O'dur. Her kim orada yaratıyor, şekil, suret veriyor ise kulluk ta O'nadır.

İbrahim'e (a.s.) göklerin ve yerin melekütünü gösterdik(2)

Bu önümüzdeki sahne, (göklerin ve yerin mülkü )en büyük, en açık sinema gibidir. İnsanın izlediği, izledikçe hayran kaldığı, kendi hiçliğini, küçüklüğünü anladığı büyük bir sahne.

Müminler göklerin ve yerin yaratılışına baktıklarında derler ki, Rabbimiz Sen bunu boş yere yaratmış değilsin(3)

Bunca hazırlık, bu muazzam sistem ve bizim bu küçücük küredeki varlığımız. Bunun ciddi bir akıbeti, ciddi sonuçları olmalı. İşte diğerleriyle ayrıştığımız nokta. Onlar bunca araştırdıkları bu sistem hakkında bilim yaparken akıl yürütüyorlar, hesap yapıyorlar. Ama bunlardan anlam çıkarmaya sıra geldiğinde ne diyorlar; "hiçbir anlamı yok! Olur böyle şeyler." Hayata anlam verilen noktada ilimden kopuyorlar.

Sadece dünya hayatının zahiri konularında ilim yapıyorlar, ahiretten yana gaflet içindeler. Oraya gelince birdenbire kör, akletmeyen, hesap yapmayı bilmeyen birine dönüşüyorlar.

Halbuki müminler hiç uzaya araç çıkarmasa da, kendi bulundukları yerden güneşe, aya, ağaçlara, kendi yaratılışlarına bakıp; Sen bunları boşuna yaratmış değilsin, bizi bunun olumsuz akıbetinden koru! Yani bu ciddi bir süreç, bu sürecin neticesinde olumsuz bir akıbete uğrayanlardan eyleme bizi, diyor.

Müminler gökleri ve yeri böyle anlamlandırıyor. Yani sisteme bakınca sahibini görüyor. Ötekiler sahibi görmüyor. Muazzam güzel bir arabayı, yatı görünce "kimmiş bunun sahibi" demek kadar en temel soruyu sormuyor, malzemesi ne? Şurası nasıl? Burası nasıl? Diye ayrıntıya dalıyorlar.

Surenin girişi doğrudan bizi en temel cevaba iletiyor; mülk elinde olan Zat ne yücedir ve O herşeye kaadirdir. Biz bu duyguyu, bir bebek doğduğunda, bir belgesel izlediğimizde , O'nun ilmine, gücüne muttali olduğumuz her an yaşıyoruz. Oradaki hayranlık bizi çarpıyor. Bunun asla kendiliğinden olamayacağını, arka planda güçlü bir düzenleme, planlama olduğunu her an farkederiz.

"Tebarekellezi bi yedihil mülk" bunların hepsini içine alan bir yaklaşımdır.

(1) Zümer/6
(2) En'am/75
(3) Al-i İmran 191